ULU ONDER MUSTAFA KEMAL ****** ile ilgili resim,belge,hikaye v.s SADECE BU TOPİCE

TEKLİF EDİLEN PROJELER

ANITKABİR'İN ÖZELLİKLERİ

Anıtkabir'in Rasattepe'de yapılmasına karar verildikten sonra
Başbakanlıkça kurulan Anıtkabir komisyonu tarafından, Anıtkabir'de
bulunması gereken genel nitelikler hakkında bir bildiri yayınlandı.
Bildiri şöyle özetlenebilir:

1. Anıtkabir bir ziyaretgah olacaktır. Ziyaretgahın giriş bölümü,
binlerce insanın Türk Ulusu'nun ATA'sı önünde eğilerek saygılarını
sunmasına elverişli olacaktır.

2. Bu anıt Büyük ATA'nın; asker, devlet adamı, büyük politika ve bilim
adamı, büyük düşünür ve nihayet yaratıcı büyük dehanın vasıflarının güç
ve yeteneklerinin bir sembolü olacaktır. O'nun kişiliği ile oranlı
bulunacaktır.

3. Türk Ulusu ve ATA'sına saygılarını göstermek isteyenler, ATA'nın katafalkı önünde eğilerek bunu gerçekleştireceklerdir.

4. Anıtkabir'in bir şeref holü bulunacaktır. ******'ün lahdi buraya
konulacağı için, bu anıtın ruhu ve en önemli bölümü şeref holü
olacaktır. Şeref Holü, başta Türk Ulusu olduğu halde, ulusumuza
saygılarını sunacak yabancı devlet temsilcilerinin ATA'nın lahdine
yönelebilecekleri büyük bir salon olacaktır. Bu holde sağlanacak ululuk
ve güçlülük tesirleri, yarışmacılara bırakılmıştır.

5. Anıtkabir'de bir ****** Müzesi olacaktır.

6. Anıtkabir'i ziyaret edecek büyüklerimizin ve yabancı devlet
temsilcilerinin duygu ve düşüncelerini yazacakları bir özel defter
bulunacaktır.

PROJE YARIŞMASI

Anıtkabir Komisyonunun belirlediği ilkeler, Anıtkabir proje yarışması
şartnamesinin temeli oldu. Böylece Anıtkabir Serbest Proje Yarışması
şartnamesi uluslar arası mimarlar tüzüğüne uygun olarak Türkçe ve
Fransızca dillerinde hazırlandı ve hükümet tarafından 1 Mart 1941
tarihinde yarışma açıldı.

Yarışmanın açıldığı yıl, İkinci Dünya Savaşı'nın en kanlı, en çetin
zamanıydı. Avrupa'nın, Asya'nın ve Afrika'nın bir kısmı savaşın
içindeydi. Yarışma süresi 8 aydı. Bu kısa sürede Anıtkabir projesinin
yetiştirilemeyeceği anlaşıldığından Bakanlar Kurulu tarafından süre 4
ay daha uzatıldı.

Yarışma için hükümetçe, uluslararası tanınmış yerli ve yabancı
sanatçılar ve Bayındırlık Bakanlığınca belirlenen yüksek mimarlardan
oluşan tarafsız bir jüri oluşturuldu.

Yarışma umulandan daha fazla ilgi uyandırdı. Yarışmaya Türkiye,
Almanya, İtalya, Avusturya, İsveç, Fransa ve Çekoslovakya'dan toplam 47
proje katıldı. Bu projelerden 3 tanesi ödüle, 5 tanesi takdire değer
görülmüştür.

ÖDÜLE LAYIK GÖRÜLEN PROJELER


http://www.******.net/bizimle/anitkabir/84k.gif" border="0" alt=""/>2- Prof. Emin
Onat - Doç. Orhan Arda (Türkiye)3- Prof. Arnaldo Foschini (İtalya)

TAKDİRE LAYIK GÖRÜLEN PROJELER

1- Mimar Ronald Rohn (İsviçre)

2- Mimar Giovanni Muzio (İtalya)

3- Mimar Giuseppe Vaccaro - Mimar Gino Franzi (İtalya)

4- Mimar Hamit Kemali Söylemezoğlu - Mimar Kemal Ahmet Aru - Mimar Recai Akçay (Türkiye)

5- Mimar Ferudun Akozan - Mimar M. Ali Handan (Türkiye)

Jüri, "Ödül verilmeye değer" bulduğu üç eserden hiçbirini ötekine üstün
görmemişti. Bu üç eserden birini seçme yetkisi "Anıtkabir" Proje
Yarışması Şartları" gereğince hükümete verilmişti. Hükümet bu konuda
yetkili birçok kişinin de düşüncelerini dikkate alarak 7 Mayıs 1942
tarihinde Türk mimarlarının eserlerinin uygulanmasına karar verildi. Bu
karar şu düşüncelere dayanıyordu:

1- Yarışmayı kazanan üç proje birçok yönden aynı değerdedir.

2- Fakat bu projelerden Türk mimarlarının yaptığı eser, anıta esas teşkil eden "Milli Konu"yu daha başarılı ifade etmiştir.

3- Jüri raporunda belirttiği gibi, bu projenin araziye uygunluğu diğerlerinden daha üstündür.

Bu karardan sonra jüri raporunda öngörülen değişikliklerin yapılması
için yeni bir komisyon kuruldu. Projede yapılacak değişiklikler Prof.
Emin Onat ve Doç. Orhan Arda ile görüşülerek kararlaştırıldı. Projede,
kale ekseni ve şeref holünün etrafındaki bölümler binanın anıtsal
niteliğini kaybettirdiğinden eleştiriliyordu.

Prof. Emin Onat ve Doç. Orhan Arda çalışmalarını 7 Ekim 1943'te
tamamlayarak komisyona teslim ettiler. Komisyonun hazırladığı rapor,
proje ve maketler Bakanlar Kurulunda incelenerek, projenin
uygulanmasına 18 Kasım 1943 tarihinde karar verildi.

TEKLİF EDİLEN PROJELER

****** gömüleceği yer konusunda bir vasiyette bulunmamıştı. Ancak
****** 1923 yılında sohbet sırasında, "Elbet bir gün öleceğim, beni
Çankaya'ya gömer, hatıramı yaşatırsınız" demiş ve ardından ısrarlı
olmadığını belirtmek için de "Beni milletim nereye isterse oraya
gömsün. Fakat benim hatıralarımın yaşayacağı yer Çankaya olacaktır"
şeklinde eklemiştir.

Bu yüzden ******'e, yüce kişiliğine uygun bir anıt mezar yaptırılması
düşüncesi ile hükümet tarafından Anıtkabir inşaatının yapılacağı yerin
tespiti için özel bir komisyon kurulmuştur. Komisyonun 6 Aralık 1938'de
yaptığı ilk toplantıda; Anıtkabir konusunda yerli ve yabancı bilim
adamlarının düşüncelerinden faydalanılması, Türkiye'de çalışmalarını
sürdüren ve Ankara İmar Planını hazırlamış olan şehircilik uzmanı Prof.
Jahsen'in, T.B.M.M. binası mimarı Prof. Holzmeister'in ve Dil Tarih
Coğrafya Fakültesi binası mimarı Prof. Taut'un görüşlerinin de alınması
kararlaştırılmıştır.

Bu bilim adamlarının katılımıyla komisyon ikinci toplantısını 16 Aralık 1938'de yapmıştır. Önerilen yerler şunlar olmuştur.

• Çankaya
• Etnografya Müzesi
• TBMM'nin arkasındaki tepe (Kabatepe)
• Ankara Kalesi
• Bakanlıklar (Milli Eğitim Bakanlığı için ayrılan arsa)
• Eski Ziraat Mektebi
• Gençlik Parkı
• Altındağ (Hıdırlık Tepe)
• Gazi Orman Çiftliği
• Önerilen yerler; tarihi mekanlar veya eğlence yerleri olması, şehrin
merkezinde ve merkeze çok uzak olması gibi nedenlerle uygun bulunmadı.

17 Ocak 1939 tarihli son komisyon toplantısında, Trabzon Milletvekili
Mithat Aydın Anıtkabir'e yakışır yer olarak gördüğü Rasattepe'nin,
özelliklerini anlattı. Tepe şehrin ortasında ve buraya yapılacak
Anıtkabir'in uzaklardan görünmesini sağlayacak kadar yüksekti.

Komisyon üyelerinden Kütahya Milletvekili Süreyya Özgeevren ise
Rasattepe'nin Anıtkabir için çok elverişli özelliklerini anlatarak
sözlerini şöyle bağladı :

"Rasattepe bugünkü ve yarınki Ankara'nın genel görünüşüne göre, bir ucu
Dikmen'de, öteki ucu Etlik'de olan bir hilalin tam ortasında, bir
yıldız gibidir. Anıtkabir'in burada yapılması kabul edilirse,
Türkiye'nin başkenti olan Ankara şehri, kollarını açmış ******'ü
kucaklamış olacaktır. ******'ü böylece bayrağımızdaki yarım ayın
yıldızının ortasına yatırmış olacağız."

Komisyonda söz alan İçel Milletvekili Emin İnankur'da; ******'le
yaptıkları bir şehir gezisinde Rasattepe'ye gittiklerini, ******'ün
buradan şehri seyredip "Bu tepe ne güzel bir anıt yeri" dediğini
anlattı.
Bu açıklamalardan sonra Anıtkabir'in Rasattepe'ye yapılması oylamaya
sunuldu ve Anıtkabir'in Rasattepe'ye yapılması büyük çoğunlukla kabul
edildi.

RASATTEPE (ANITTEPE)

Anıtkabir yapılmadan önce rasat istasyonu bulunması dolayısıyla Anıttepe'nin adı Rasattepe idi.

Bu tepede, M.Ö. 12. yüzyılda Anadolu'da devlet kuran Frig uygarlığına
ait tümülüsler (mezar yapıları) bulunmaktaydı. Anıtkabir'in
Rasattepe'de yapılmasına karar verildikten sonra bu tümülüslerin
kaldırılması için arkeolojik kazılar yapıldı. Bu tümülüslerden çıkan
eserler, bugün Anadolu Medeniyetleri Müzesi'nde sergilenmektedir.

Anıtkabir Projesinin belirlenmesinden sonra, inşaatın başlayabilmesi
için ilk aşamada kamulaştırma çalışmalarına başlandı. Anıtkabir inşaatı
ise 9 Ekim 1944 tarihinde görkemli bir temel atma töreni ile başladı.

Anıtkabir'in inşaası 9 yıllık bir süre içinde 4 aşamalı olarak yapılmıştır.

Birinci Kısım İnşaat : 1944 - 1945
Toprak seviyesi ve Aslanlı yolun istinat duvarının yapılmasını kapsayan
birinci kısım inşaata 9 EKİM 1944'te başlanmış ve EKİM 1945'te
tamamlanmıştır.

İkinci Kısım İnşaat : 1945 - 1950
Mozole ve tören meydanını çevreleyen yardımcı binaların yapılmasını
kapsayan ikinci kısım inşaat 29 EYLÜL 1945'te başlamış, 8 Ağustos
1950'de tamamlanmıştır. Bu inşaat aşamasında, inşaatın kagir ve
betonarme yapı sistemine göre, temel basıncının azaltılması gözönünde
tutularak, anıt kütlesinin "temel projesinin" hazırlanması
kararlaştırıldı. 1947 yılı sonuna kadar mozolenin temel kazısı ve
izolasyonu tamamlandı ve her türlü çöküntüleri engelleyecek olan 11
metre yüksekliğindeki betonarme temel sisteminin demir montajı
bitirilme aşamasına geldi.

Giriş kuleleri ile yolların toprak düzenlemesinin önemli bir kısmı,
fidanlık tesisi, ağaçlandırma çalışmaları ve arazinin sulama sisteminin
büyük bir bölümü tamamlandı.

Üçüncü Kısım : 1950
Anıtkabir üçüncü kısım inşaatı, anıta çıkan yollar, Aslanlı yol, Tören
Meydanı ve mozole üst döşemesinin taş kaplaması, merdiven
basamaklarının yapılması lahit taşının yerine konması ve tesisat
işlerinin yapılmasını kapsıyordu.

Dördüncü Kısım : 1950 - 1953
Anıtkabir'in 4. kısım inşaatı ise Şeref Holü'nün döşemesi, tonozlar alt
döşemeleri ve Şeref Holü çevresi taş profilleri ile saçak
süslemelerinin yapılmasını kapsıyordu. Dördüncü kısım inşaata 20 Kasım
1950'de başlandı, 1 Eylül 1953'de tamamlandı.

ATA'NIN ANITKABİR'E NAKLİ

Ulu Önder'in 15 yıl süre ile kaldığı Etnoğrafya Müzesindeki geçici kabri 4 Kasım 1953'de açıldı.

Geçici kabrin açılmasında; Meclis Başkanı Refik Koraltan, Başbakan
Adnan Menderes, Genelkurmay Başkanı Nuri Yamut, Eski Meclis Başkanı
Abdülhalik Renda, Cumhurbaşkanlığı Genel Katibi Nurullah Tolon, Eski
Genel Katip Kemal Gedeleç, Ankara Valisi Kemal Aygün ve Belediye
Başkanı Atıf Benderlioğlu hazır bulundular. Kabrin açılmasında, Erkek
Teknik Sanat Okulu ve Yapı Enstitüsü öğretmen ve öğrencileri de görev
aldı.

Kabrin açılmasına saat 09.05'de başlandı. Mezarı üstten ve yandan
çevreleyen mermer levhalar birer birer çıkarıldı, kabrin üzerideki 80
cm. kalınlığında olan toprak tabaka alınarak, kağıt torbalarda
toplandı. Daha sonra bu topraklar Anıtkabir'e getirilerek ebedi
istiratgahına kondu. Toprağın altındaki döşeme de kaldırılarak geçici
kabri boydan boya kaplayan çelik kapaklar dışarı çıkarıldı. Bu kapaklar
kaldırıldığında, ******'ün Türk Bayrağına sarılmış tabutu ile
karşılaşıldı. 500 kg. ağırlığındaki tabut; sal tertibatı yapılmış olan
vinçle yukarı çekilerek, Etnografya müzesindeki katafalka konuldu.
Tabut katafalka konduktan sonra, kabrin açılmasında hazır bulunan resmi
heyet tarafından bir protokol hazırlanarak imzalandı. Daha sonra Kız
Teknik Öğretmen Okulu öğrencilerinin hazırladığı Türk Bayrağı,
katafalkın üzerine serildi.

Ulu Önder ******'ün aziz naşının önünde, 4 Kasım'dan 9 Kasım'a kadar
yüksek öğretim öğrencileri, subaylar, sivil erkan ve generaller saygı
nöbeti tuttular.

Törene katılacak olan resmi zevat, 10 Kasım 1953 günü saat 09.00'da,
Etnografya Müzesi önüne geldi. Saat 09.05'de müzenin önündeki boru ile
"Ti" işareti verildi. Bu işaretle birlikte Ankara tepelerinde top atışı
başladı ve bu anda tüm törene katılanlar saygı duruşunda bulundu.
Cumhurbaşkanlığı Muhafız Alayı'ndan 12 er, Büyük ******'ün Türk
Bayrağına sarılı tabutunu omuzlar üzerine kaldırdılar ve Etnografya
Müzesi önünde bekleyen top arabasına yerleştirdiler. 136 genç
asteğmenin çektiği top arabası saat 09.20'de müze önünden hareket etti.


Töreni icra için oluşturulan birlik; tören komutanı, karargahı Kara
Harp Okulu Bandosu ve sancağı, Harp Okulu Alayı Flamaları, Hava Harp
Okulu'ndan bir bölük, toplu halde bayrakları taşıyan gençler ile bir
izci alayından oluşmuştu. 12 general top arabasının iki tarafını
çevreliyordu. ******'ün İstiklal Madalyası, siyah kadife bir yastık
üzerinde bir amiral tarafından taşınıyordu. Bunun arkasından da
protokole dahil zevat geliyordu. Bu arda Hava Kuvvetlerine bağlı
uçaklar da havadan korteje katılıyordu.

Kortej opera binası önünden Bankalar Caddesi yolu ile Ulus Meydanına
doğru ilerledi. Büyük Millet Meclisi önünden geçerek istasyon önüne
geldi. Buradan Ulaştırma Bakanlığı-Demiryolu köprüsünü
takiben saat 11.15'de, Tandoğan Meydanına ulaşıldı. Kortej yol boyunca
ilerlerken, Türk Hava Kurumunun uçakları ******'ün bir portresini
Ankara semalarında dalgalandırıyordu. Uçaklardan naaşın üzerine ufak
paraşütlere bağlı çiçek demetleri atıldı.

Kortej 12.15'de Anıtkabir'e ulaştı. Aslanlı Yol'un başlangıcındaki
alanda top arabasının yanaşacağı ve tabutun indirileceği merdivenler
hazırlanmıştı. 12 er Ata'nın naaşını omuzlarına alarak Aslanlı Yol'da
ilerlemeye başladılar. Yine Tabutun sağ ve solunda 12 general
yürüyordu. Yolun iki tarafına yerleştirilmiş kız ve erkek izciler
ellerindeki çiçekleri tabutun geçeceği yola serpiyorlardı.

Ata'nın naaşı Şeref Holü'ne çıkan merdivenlerin başına geldiğinde,
merdivenlerin iki yanında üçer sıra nöbet tutan izciler O'nu
selamladılar. Tabut 12.50'de Şeref Holüne çıkan merdivenlerin
ortasındaki Hitabet Kürsüsünün arkasında hazırlanmış olan koyu vişne
rengi katafalk üzerine kondu.

Saat 12.55'de Cumhurbaşkanı Celal Bayar, katafalkın arkasından Türk
Milletine hitaben bir konuşma yaparak; "******, şimdi seni kurtardığın
vatanın her köşesinden gelen topraklarla gömüyoruz. Fakat hakiki yerin
Türk Milleti'nin minnet dolu sinesidir. Nur içince yat" sözleri ile
tamamladı.

Tabut, O'nun her zaman itimadına mazhar olmuş Mehmetçiğin omuzlarında
lahitin tam altında bulunan defin mahalline getirildi. Cumhurbaşkanı
Celal Bayar ve diğer zevat mezarın etrafında yer almışlardı. Sanduka
açılarak tam saat 13.30'da aziz naaş, Mehmetçiklerin elleriyle ebedi
istiratgahına indirildi. Mezarın etrafında Ankara Toprağı ve yurdun
dört bir köşesinden getirilmiş olan topraklar bulunuyordu. Mezara ilk
toprağı Cumhurbaşkanı attı, diğer zevat da onu izledi. Defin işlemi
tamamlandıktan sonra, Şeref Holü'nde lahitin önünde saygı duruşunda
bulunuldu. Bu arada, Etnografya Müzesi'nde geçici kabrin açılışında
hazır bulunan heyet tarafından defin tutanağı hazırlanarak imzalandı.

Resmi törenin sona ermesini müteakip, Anıtkabir halkın ziyaretine
açıldı, anıt gece projektörlerle aydınlatıldı. 19 Kasım 1953 günü Ulu
Önder'i tam 70.000 kişi ziyaret etti.

****** resimleri arsivi

http://dosya.forumtr.com/uploads/bcb08db944.rar

rar şifresi:zzz_zzz